Չեմ կարողանում շփվել մարդկանց հետ
Իմ խնդիրն այն է, որ ես բացարձակապես չեմ կարող պահպանել սոցիալական շփումները։ Շատ ժամանակ ես ոչ մեկի հետ չեմ խոսում։ Ինձ համար շատ դժվար է երկխոսությունների մեջ մտնել. Սուր խոսակցությունների պատճառով սկսում եմ մոլորվել ու կակազել։ Եվ եթե նույնիսկ հաջողվի ինչ-որ կերպ միանալ երկխոսությանը, այն շատ լարված է, քանի որ դրա ընթացքում վախենում եմ, որ եթե սխալ բան ասեմ, ամեն կերպ կսկսեն ծիծաղել վրաս։
Ես հոգնել եմ սրանից: Ես այդպես չեմ ուզում։ Ես ինձ չեմ համարում մարդ, ով կարող է կանգնել ուրիշների հետ նույն մակարդակի վրա։ Ինձ թվում է, որ տարերքիցս դուրս եմ եկել: Ես չեմ ուզում դա կիսել ծնողներիս հետ, ուստի չեմ կարող հոգեբանի մոտ գնալ: Ընդհակառակը, ծնողներս փորձում են ինձ ստիպել հնարավորինս շատ շփվել, քանի որ չեն հասկանում, թե ինչ եմ զգում։ Այս արարքներն ինձ համար շատ ցավալի են ու անհարմար։
