Մի օր Ռոբ Ադամսոնը հանդիպեց փոքրիկ վիրավոր բադի ձագ: Նա շուտով կսատկեր, եթե տղամարդը նրան չփրկեր: Փոքրիկը, չնայած թույլ էր, բայց ապրելու մեծ կամք ուներ, բացի այդ, նա մեծ էր, ուստի գոյատևելու հնարավորություն իհարկե կար։
Երբ անասնաբույժը հետազոտեց ձագուկին, բադիկի թևիկները ուղղվեցին և նշանակվեց սնունդ: Պարզվեց, որ դա վայրի կարապի ձագ է, բայց, այնուամենայնիվ, նա շատ սեր և խնամք էր պահանջում: Փոքրիկին խնամք ստացավ Ռոբերտի կողմից: Տղամարդը ստիպված նրան ամենուր իր հետ էր տանում, որպեսզի նա չտխրի և կերակրումը տեղի ունենա ճիշտ ժամանակին:
Ձագուկին Սիդնի անվանեցին, այնքան վարժվեց իր տիրոջը, որ նույնիսսկ սկսեց նրա կողքին քնել:
Այդ ժամանակից ի վեր Ռոբերտը չբաժանվեց ձագուկից, նրանք միշտ միասին քին և Ճանապարհորդելից, և գնումներ կատարելիս, գետում լաստանավ քշելիս, կարճ ասած ամեն տեղ:
